Στις 4 Δεκεμβρίου ορίστηκε η συζήτηση αναίρεσης της απόφαση περί ‘’ατομικής τρομοκρατίας’’ στον Άρειο Πάγο.
Στο πλαίσιο της προσπάθειας των δικαστικών και της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας να αναβαθμίσουν το κατηγορητήριο των Πολίτη, Μιχαηλίδη, Ρωμανού, Ντάλιου και Γ. Τσάκαλου, εντάσσεται μια διευρυμένη εφαρμογή του αντιτρομοκρατικού νόμου, αυτή των ‘’ατομικών τρομοκρατών’‘. Σύμφωνα με αυτή, για να δικαστεί κανείς με τον 187Α δε χρειάζεται να ανήκει σε κάποια οργάνωση, αλλά μπορεί να ενεργεί κατά μόνας ως ’’ατομικός τρομοκράτης’’. Έτσι, το εφετείο τους καταδίκασε σε 12,11,18,27 και 5 χρόνια αντίστοιχα, διατηρώντας μάλιστα τις ίδιες ποινές του πρωτόδικου, με εισαγγελική πρόταση της Σοφίας Αποστολάκη.
Παρόλο λοιπόν, που σε τέσσερα δικαστήρια αθωώθηκαν για την κατηγορία συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση, η εφαρμογή αυτής της διάταξης, τους έθεσε και πάλι στο πλαίσιο του 187Α. Πλημμελήματα μετατρέπονται σε κακουργήματα, με στόχο την αύξηση των ποινών.
Το επίδικο αυτού του δεδικασμένου είναι ιδιαίτερα σοβαρό, μιας και δίνει την ευχέρεια στο κράτος να διώκει με τον 187Α κάθε αναρχικό, που βρίσκεται μπροστά στην αστική δικαιοσύνη, συνδέοντας μάλιστα ασύνδετες μεταξύ τους υποθέσεις. Φυσικά, δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη ότι κι αν ακόμη ο Άρειος Πάγος αποδεχτεί το αίτημα αναίρεσης της απόφασης, η νέα αυτή νομική αλχημεία δε θα ξαναβρεί εφαρμογή.
Το κράτος προσπαθεί να εξοντώσει οποιονδήποτε αμφισβητεί την παντοδυναμία του. Έτσι, στη συγκεκριμένη υπόθεση, που τα στοιχεία της αντιτρομοκρατικής δεν επαρκούσαν (αθώωση των Πολίτη, Μιχαηλίδη, Ρωμανού, Ντάλιου) για τη συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση), φρόντισε, για την ύπαρξη θολών διατάξεων, όπως αυτή του 187Α περί ‘ατομικών τρομοκρατών’, ώστε να επιβληθούν τεράστιες ποινές.
Η εξουσία, όταν νιώσει απειλή, φροντίζει να δείξει τα δόντια της και να αντεπιτεθεί. Όμως, τα στρατόπεδα έχουν χωριστεί. Ο πόλεμος μαίνεται και η κάθε πλευρά μετρά τις απώλειες της. Εμάς αυτό δε μας καταστέλλει ούτε μας κάνει να έχουμε δεύτερες σκέψεις. Ίσα ίσα μας δείχνει πως οι μόνοι που φοβούνται και καλά κάνουν, είναι η κυριαρχία και τα τσιράκια της. Όσο θεσπίζουν νέους νόμους τόσο εμείς θα εντείνουμε τον αγώνα μας. Εξελισσόμαστε και εξελίσσουμε τα εφόδια των καθημερινών μαχών μας, έως την καταστροφή του υπάρχοντος.
Κάθε κατασταλτικό χτύπημα, κάθε σύλληψη συντρόφου, αποτελεί για μας άλλη μια αφορμή, για να οξύνουμε τον αγώνα μας, για να γεμίσουμε με περισσότερη λύσσα, για να ακονίσουμε ακόμη περισσότερο τη συνείδηση μας.
Η διάχυση των αναρχικών θεωρήσεων και η επίθεση στον εξουσιαστικό πολιτισμό είναι τα όπλα που θα μας οδηγήσουν προς τη συθέμελη καταστροφή αυτού του κόσμού.
ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ. ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ.
Στις 23/11 παρεμβήκαμε με σπρέυ και τρικάκια, στο χώρο, όπου διοργανώνεται το 4ο συνέδριο νομικής σχολής ΑΠΘ (23-24/11) σε συνεργασία με το δικηγορικό σύλλογο Θεσσαλονίκης.
Οι καθηγητές νομικής κατέχουν την πρωτοκαθεδρία, προτείνοντας καινούρια νομικά τερτίπια, ενισχύοντας τη φαρέτρα δικαστών και εισαγγελέων. Αποτελούν την πηγή σκέψης, συμβάλλοντας καθημερινά στην προαγωγή του νομικού ’’πολιτισμού’’, δίνοντας συχνά ένα ουμανιστικό προσωπείο σε ένα από τα μεγαλύτερα τερατουργήματα της εξουσίας, τον εγκλεισμό. Η συμμετοχή στις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές, η διδασκαλία στις σχολές και η συνεισφορά στην απονομή της αστικής δικαιοσύνης είναι εκείνες που πλαισιώνουν και επανδρώνουν το αστυνομικό-δικαστικό σύμπλεγμα.
ΜΠΑΤΣΟΙ-ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ-ΔΙΚΑΣΤΕΣ-ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΤΕ ΗΣΥΧΟΙ.
