8/02/22, κάποιες ώρες μετά από την εμπρηστική επίθεση στο Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού, δυνάμεις της ΕΚΑΜ και της αντιτρομοκρατικής εισβάλλουν σε σπίτι στην Άνω Πόλη, συλλαμβάνοντας τη συντρόφισσα Γ. Βούλγαρη και το σύντροφο Θ. Χατζηαγγέλου. Στο χώρο πραγματοποιείται έρευνα κι όπως πάντα τα συλλεχθέντα «στοιχεία» φιγουράρουν όχι μόνο στη δικογραφία, αλλά σε κάθε μπατσό-site και αναπαράγονται από τα καθεστωτικά. Και ξανά οι ίδιοι «ευφάνταστοι» τίτλοι περί «αρώματος τρομοκρατίας» ….
Την ίδια ημέρα γίνεται και η προσαγωγή του συντρόφου Παναγιώτη Καλαϊτζή, κάτω από το σπίτι της συντρόφου του, η οποία αργότερα μετατρέπεται σε σύλληψη, με μοναδικό στοιχείο τη σύνδεση του με το σπίτι, το οποιο είχε παραχωρήσει στον Θ.Χ., λόγω νόσησης από Covid-19, όπου και συνελήφθησαν οι 2 σύντροφοι και βρέθηκαν τα διάφορα «πειστήρια».
Οι έρευνες των μπάτσων συνεχίστηκαν μέχρι το βράδυ στα σπίτια, αλλά και στο χώρο εργασίας δύο εκ των συλληφθέντων.
Σε βάρος των τριών σχηματίστηκε δικογραφία με τις κατηγορίες: Συγκρότηση και ένταξη στην Οργάνωση Αναρχική Δράση (στο πλαίσιο του 187Α), Από κοινού πρόκληση έκρηξης με χρήση εκρηκτικών υλών, Από κοινού κατασκευή, Προμήθεια και κατοχή εκρηκτικών υλών ή εκρηκτικών βομβών, Από κοινού εμπρησμό, κατοχή, Κατασκευή και προμήθεια πιστολιού, Εκρηκτικών υλών και εκρηκτικών μηχανισμών με σκοπό τον παράνομο εφοδιασμό ομάδων, οργανώσεων και Φθορά ξένης ιδιοκτησίας, με χρήση εκρηκτικών υλών.
Στις 11/02 και οι τρεις περνούν από ανακριτή και εισαγγελέα. Ο σύντροφος Θ. Χατζηαγγέλου αναλαμβάνει την ευθύνη για τον εμπρησμό του Ιδρύματος Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού και των πραγμάτων που βρέθηκαν στην οικεία του Π. Κ., η συντρόφισσα Γ. Βούλγαρη υπερασπίζεται την επιλογή να έχει υποστηρικτικό ρόλο, για την πραγματοποίηση της ενέργειας , ενώ ο σύντροφος Π. Καλαϊτζής αρνείται όλες τις κατηγορίες. Η μόνη σύνδεση του άλλωστε, με την υπόθεση είναι η παραχώρηση του σπιτιού του και οι συντροφικές, φιλικές και συναδελφικές σχέσεις που διατηρούσε με τον Θ.Χ.. Παρόλα αυτά, όλοι κρίνονται προφυλακιστέοι.
Για ακόμη φορά, λοιπόν, βρισκόμαστε μπροστά σε μια δίωξη, χωρίς κανένα απολύτως απτό στοιχείο. Για ακόμη μια φορά, γινόμαστε μάρτυρες της ποινικοποίησης φιλικών και συντροφικών σχέσεων. Για ακόμη μια φορά δεν πέφτουμε από τα σύννεφά, καθώς πλέον αυτό αποτελεί πάγια τακτική των κατασταλτικών μηχανισμών . Τα παραδείγματα μιλούν από μόνα τους. Από τις συλλήψεις και φυλακίσεις στην υπόθεση της 17Ν το 2002, τις επικηρύξεις αναρχικών, που απλώς διατηρούσαν σχέσεις με κατηγορούμενους συντρόφους, τις προφυλακίσεις συγγενών και συντρόφων/ισσών αγωνιστών/στριών στην υπόθεση του ΕΑ, την προφυλάκιση της Μ. Θεοφίλου, έπειτα από τη σύλληψη του συντρόφου της Γ. Πετρακάκου, αλλά και στην υπόθεση της ΣΠΦ, που από την πρώτη στιγμή πληθώρα κόσμου μπήκε στο στόχαστρο της καταστολής με αποκορύφωμα τις προφυλακίσεις των Ε. Στατήρη και της Α. Τσάκαλου.
Η εκδικητική αυτή στάση του κράτους, έγκειται αφενός στην ψυχολογική και υλική εξόντωση, των έγκλειστων συντρόφων/ισσών, αλλά και στον εκφοβισμό όσων αποφασίζουν να σταθούν απέναντί του.
Από την άλλη, έχουμε ξανά τη δίωξη βάσει της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας, η οποία δεν οργανώνεται απλώς απέναντι σε πράξεις χαρακτηρισμένες ως αδικήματα, που άπτονται του ποινικού κώδικα, αλλά στρέφεται εναντίον δραστηριοτήτων και προθέσεων. Βλέπουμε να χρησιμοποιείται κατά κόρον, εναντίον επαναστατών και αγωνιζόμενων κομματιών, εναντίον μιας «ειδικής κατηγορίας» ανθρώπων αναβαθμίζοντας το δικονομικό οπλοστάσιο της κυριαρχίας, στοχεύοντας στην εξόντωση εκείνων που πολεμούν το κράτος, το καπιταλιστικό σύστημα, το οικοδόμημα της κυριαρχίας. Ο τρομονόμος παρέχει ευελιξία και ρευστοποιεί τις δικονομικές προϋποθέσεις για την καταστολή και την επίτευξη της καταδίκης, αυξάνοντας το προβλεπόμενο πλαίσιο ποινής, την προβλεπόμενη κάθειρξη για προπαρασκευαστικές πράξεις, ακόμα και αν η “Υπό συγκρότηση τρομοκρατική ομάδα” δεν έχει προβεί σε κάποια ενέργεια, διπλή προβλεπόμενη κύρωση και για τις τελεσθείσες πράξεις και για τη “συμμετοχή” στην οργάνωση, αποκλείει το δικαστήριο των ενόρκων, εισάγει την εξέταση DNA.
Πέραν της τρομοκρατίας που χαρακτηρίζεται ως φονταμενταλιστική, στον ελλαδικό χώρο η χρήση του 187Α απλώνεται σε ένα ευρύ φάσμα. Από ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις και αναρχικούς που διώκονται για ενέργειες άμεσης δράσης, μέχρι και άτομα που συμμετέχουν σε ευρύτερους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, όπως σε απεργίες, σε αγώνες ενάντια στη λεηλασία της φύσης κλπ. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα διώξεων για εγκληματική οργάνωση, με βάση τις διατάξεις του τρομονόμου, εργαζομένων σε οδικές συγκοινωνίες τον Ιανουάριο του ’13, αγωνιζομένων ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές τον Οκτώβρη του ’13 και τον Απρίλη του ’14 και ενάντια στη δημιουργία ΧΥ.ΤΑ. στην Κερατέα τον Φλεβάρη του ’11.
Μπορεί, λοιπόν, οι κατασταλτικές κινήσεις από την πλευρά του κράτους να εντείνονται, το ίδιο όμως ισχύει για την όξυνση των αντιστάσεων. Καμία μάχη δεν κρίθηκε ποτέ στις αίθουσες τον δικαστηρίων, από τους εχθρούς της ελευθερίας, παρά μόνο από τα σημάδια που άφησε στο χωροχρονικό συνεχές. Εμείς από την πλευρά μας, το ελάχιστο που έχουμε να πούμε είναι πως στεκόμαστε δίπλα σε εκείνους και εκείνες που στον κοινωνικό πόλεμο διάλεξαν στρατόπεδο. Σε εκείνους και εκείνες που πάλεψαν και παλεύουν με λύσσα ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Οι σύντροφοι μας είναι σάρκα από τις σάρκες των κοινοτήτων του πολύμορφου αναρχικού αγώνα και θα κάνουμε τα πάντα για να τους φέρουμε πίσω.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ Π. ΚΑΛΑΪΤΖΗ ΠΟΥ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΛΟΓΩ ΦΙΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ Γ. ΒΟΥΛΓΑΡΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Θ. ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΟΥ
ΝΑ ΟΞΥΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ