Διαχρονικά, η θρησκεία αποτελεί ένα ακόμη μέσο, που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι, ώστε να εξουσιάζουν και να εξουσιάζονται. Ο άνθρωπος δημιούργησε μια αυθαίρετη ύπαρξη, θέλοντας να ερμηνεύσει και να ορίσει την οντότητα του μέσα στο χρονικό πλαίσιο που ονομάζεται ζωή. Μια ύπαρξη που την υπολόγισε ως δύναμη και σήμερα την αναγνωρίζουμε με τη λέξη ‘θεός’.

Η εκάστοτε θρησκεία κλέβει την ικανότητα των ατόμων να ερμηνεύουν τα ερεθίσματα που δέχονται, τα συναισθήματα που βιώνουν, τις καθημερινές δυσκολίες και καταστάσεις, αλλά και τον ‘έξω’ κόσμο, τοποθετώντας στα χέρια λίγων ειδημόνων, τις ερμηνείες που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της κυριαρχίας. Προάγει την τυφλή υπακοή, παρέχει δόγματα και εύκολες απαντήσεις.

ΟΥΤΕ ΘΕΟΙ ΟΥΤΕ ΑΦΕΝΤΕΣ

Δόγματα, κανόνες και συμβιβασμοί, κεκαλυμμένα με ένα αόρατο πέπλο ανωτερότητας, έρχονται να καθορίσουν το ‘δέον’, να επιβάλλουν τη μια και μοναδική αλήθεια. Υπήκοοι βουτηγμένοι στο βούρκο της κανονικότητας, εσωτερικεύουν την παραίτηση, θεοποιούν την ήττα, χάνουν την ίδια τους την ύπαρξη.

ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΗΡΧΕ ΘΕΟΣ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΝΑΜΕ

Στην αντίπερα όχθη, ο ήλιος της αναρχίας ανατέλλει, η διαρκής αμφισβήτηση, η άρνηση κάθε αυθεντίας, η αναζήτηση της περιπέτειας, αποτελούν για εμάς το λάδι μέσα στο καντήλι, στο δρόμο προς την καταστροφή κάθε εξουσίας.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Ολόκληρο το κείμενο: https://saekm.espivblogs.net/files/2019/02/αντιθρησκευτικό-.pdf